بت لات

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] بُت لات نام یکی از سه بت مهم مورد پرستش در کعبه بوده است. نام این بت در قرآن در کنار دو بت دیگر به نام های عزی و منات ذکر شده که از نظر اعراب جاهلی «دختران خدا» به شمار می رفته اند.
دومین بت معروف عرب «لات» نامیده می شد. لات، یکی از سه زن خدای است که در قرآن از آن یاد شده است. این بت، سنگ سفید رنگی بود که تنی چند از یهود، نزد آن «سویق» (سبوس) می کوبیدند.
خاستگاه لات
درباره پدید آمدن این بت، اسطوره هایی در میان مردان قدیم رواج داشته است. آنان لات را منسوب به مردی از ثقیف می دانسته اند که روی این صخره، نان می پخته و به حاجیان می فروخته است. بعد از مرگ او «عمرو بن ربیعه» به مردم گفته بود که مرد ثقیفی به داخل صخره فرو رفته است و مردم را به پرستش آن بت واداشته بود.
جایگاه لات
لات، بت ویژۀ مردم ثقیف بود و آنان برای آن، خانه ساخته بودند و آن خانه را از کعبه برتر می دانستند. این الهه مؤنث، نزد بابلیان و قبایل عرب، خدای خورشید بود و آن را «الهه فصل تابستان» می دانستند. پرستش لات، هر چند به صورت یک صخره و بدون شکل بود، به سبب اعتقاد به روحی که درون آن وجود داشت، در چارچوب مذهب «فیتیشم» قرار خواهد گرفت.
سرانجام لات
...

پیشنهاد کاربران

بپرس