بت فریب

لغت نامه دهخدا

بت فریب. [ ب ُ ف ِ / ف َ ] ( نف مرکب ) که بت را بفریبد. که بت را از راه ببرد :
به دلدار گفت ای بت بت فریب.
؟
|| کنایه از معشوق صاحب جمال. ( انجمن آرای ناصری ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || ( اِ ) نام روز بیست وچهارم است از ماههای فلکی. ( آنندراج ) ( برهان قاطع ) ( هفت قلزم ) ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - فریب دهند. بت ۲ - معشوق صاحب جمال . ۳ - روز بیست و چهارم است از ماههای ملکی.

پیشنهاد کاربران

بپرس