بت در منابع اسلامی

[ویکی فقه] یکی از موضوع هایی که از آن در قرآن و منابع اسلامی بحث می شود بت می باشد.
در عربی، اگر بت پیکری از چوب یا فلز و به شکل انسان یا حیوان باشد، «وَثَن»، وچنانکه صورتِ بدون پیکر باشد «صنم» نامیده می شود. واژه های «نُصُب» و «انصاب» نیز برای بت به کار رفته است. راغب اصفهانی

بت از نظر حکما
از برخی حکما نقل کرده که هر عامل باز دارنده از خدا خود نوعی بت است، همچنانکه صلیب را نیز وثن خوانده اند. بنابر روایتی که از عدی بن حاتم نقل شده، او با صلیب بر گردن خدمت پیامبر صلی اللّه علیه وآله وسلّم رسید و حضرت فرمود: «این وثن را از گردن خود دور افکن».

واژ های هم خویشاوند بت
در قرآن، واژه های «اصنام» (جمع صنم) پنج بار، «اوثان» (جمع وثن) سه بار، نصب دوبار، «انصاب» یک بار به کار رفته است. از واژه هایی چون آلهه، تماثیل، اولیاء، اَنْداد، م'اتَنْحِتُون (آنچه می تراشید)، شُرکاء، شُفَعاء، شُهَداء نیز معنای بت اراده شده است.

پیشینه بت پرستی
...