ببنی. [ ب َ ی ی ] ( ص نسبی ) منسوب به ببنة، شهری نزدیک بامئین. ( از معجم البلدان ). منسوب به ببنه است نزدیک بادغیس هرات. ( از انساب سمعانی ). ببنی. [ ب َ ب َ ی ی ] ( اِخ ) ابوعبداﷲ محمدبن بشربن علی ببنی از رواة حدیث بود. ( از معجم البلدان ).
فرهنگ فارسی
یکی از محدثان باشد
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] ریشه کلمه: ب (۲۶۴۹ بار) بنو (۱۶۴ بار)
