ببلس

لغت نامه دهخدا

ببلس. [ ب َ ل ُ ] ( اِ ) تریتی باشد که از نان خشک با روغن و دوشاب کنند. پپلس. ( برهان قاطع ). پبلس. ( انجمن آرای ناصری ) ( آنندراج ). || آن نان خشک را گویند که موش روی آن راه رفته و دندان گرفته و شاش و فضله انداخته است. ( از فرهنگ شعوری ورق 167 ). || شحم. چربی. ( از فرهنگ شعوری ج 1 ورق 167 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس