ببرین
لغت نامه دهخدا
ببرین. [ ب ِ ] ( اِخ ) نام باستانی مردمان بی تی نیه. بی تی نیه مملکتی بود در شمال آسیای صغیر در کنار دریای سیاه ،اهالی این مملکت در عهد قدیم خودشان را «ببرین » می نامیدند و ازین جهت این سرزمین هم «ببری نیه » نام داشت ، ولی در قرون بعد از تراکیه مردمی به اینجا آمدند که به «بی تی نی های تراکی » معروف بودند و بدین جهت این قسمت آسیای صغیر به بی تی نیه معروف گردید. ( از ایران باستان پیرنیا ج 3 ص 2150 ). و رجوع به بی تی نیه شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید