ببرک کارمل

دانشنامه آزاد فارسی

بَبْرک کارمَل (افغانستان ۱۹۲۶ـ مسکو ۱۹۹۶)
بَبْرک کارمَل
سیاستمدار و رئیس جمهور افغانستان . پدرش ژنرال محمد حسین از نزدیکان خانوادۀ سلطنتی افغانستان و محمد داود خان بود . کارمل که به زبان فارسی صحبت می کرد و سخنوری زبردست بود ، در ۱۹۴۸ وارد دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی کابل شد و فعالیت های سیاسی خود را از انجمن ها و اتحادیه های دانشجویی دانشگاه آغاز کرد. در دوران نخست وزیری سردار محمد داود خان ، به دلیل تمایلات مارکسیستی برای مدت دو سال زندانی و در ۱۹۵۶ از زندان آزاد شد. در ۱۹۶۴ به کلی از خدمات دولتی کناره گرفت و وارد فعالیت های سیاسی شد. در ۱۹۶۵ با همکاری نورمحمد تره کی و حفیظ الله امین «حزب دموکراتیک خلق افغانستان » را پایه گذاری کرد و در نخستین انتخابات پس از تصویب قانون اساسی جدید به مجلس افغانستان راه یافت . کارمل از حمایت دولت شوروی برخوردار و در حزب خلق افغانستان ، نایب دبیر کل نورمحمد تره کی بود. با انشعاب حزب پرچم از این حزب در ۱۹۶۷، وی رهبر حزب «پرچم » شد. پس از کودتای ۲۷ آوریل ۱۹۷۸، دولت نورمحمد تره کی به تساوی از دو حزب انتخاب شد ولی به تدریج اعضای حزب پرچم برکنار و تصفیه شدند. کارمل در پنجم ژوئیه ۱۹۷۸ به عنوان سفیر افغانستان در چکسلوواکی انتخاب شد. پس از مداخلۀ نظامی شوروی و خلع ید و قتل حفیظ الله امین در ۲۷ دسامبر ۱۹۷۹، کارمل رئیس جمهوری افغانستان شد. کارمل در مه ۱۹۸۶ برکنار شد و نجیب الله که او نیز از اعضای حزب پرچم بود، به ریاست جمهوری افغانستان رسید.

پیشنهاد کاربران

بپرس