ببرویه

لغت نامه دهخدا

ببرویه. [ ب َ رَ وَ ] ( اِخ ) محدث است و از اسحاق بن شاذان روایت کند. ( یادداشت مؤلف ). ببرویه بن علی بن محمدبن مالک ابوغسان البصری ، در حوالی سال 353 هَ. ق. می زیست و از حسن بن محمدبن عثمان فسوی حدیث روایت کرد. و رجوع به ذکر اخبار اصبهان ج 1 ص 238 شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس