ببرهای تامیل (Tamil Tigers)
(یا: ببرهای آزادی بخش تامیل ئیلام) جنبشِ چریکی جدایی طلب، پایه گذاری شده در سری لانکا در ۱۹۷۵ به دست ولوپیلای پرابهاکاران. پایگاه آن در شمال سری لانکاست و در شبه جزیرۀ جفنا نیز نفوذ بسیاری دارد. جنگ داخلی این جنبش با جامعه و حکومت های اکثریت سینهالی سری لانکا در اواخر دهۀ ۱۹۷۰، با مطرح شدن درخواست هایی برای تشکیل ایالت خودمختار تامیل در شمال و شرق سری لانکا معروف به ئیلام آغاز شد (ئیلام نام تامیلی جزیره ای است که قبلاً سیلان خوانده می شد). از ۱۹۸۳، با مطرح شدن شکایات تامیلی های هندو از تبعیضی که اکثریت سینهالی بودایی سری لانکا در حق آن ها روا می داشت، خشونت های جدایی طلبانۀ ببرهای تامیل شدت گرفت. اعضای اولیۀ ببرهای تامیل را تندروان جوان و تحصیل کرده ای از طبقۀ متوسط تشکیل می دادند، اما در ۱۹۸۷ این جنبش دارای نیروی منظمی حدود ۸ هزار سرباز بود که برخی از آن ها را سازمان آزادی بخش فلسطین در لبنان آموزش داده بود. دولت سری لانکا از نیروی صلح بان هند برای خلع سلاح چریک های تامیل کمک گرفت. درنتیجه، مبارزان ببرهای تامیل به پایگاه های روستایی جدیدی در شرق کشور گریختند. از ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۰ ببرهای تامیل به آتش بسی سیزده ماهه با دولت به توافق رسیدند و پس از خروج نیروهای صلح بان هندی با حکومت مذاکره کردند. اما درگیری ها از ژوئن ۱۹۹۰ از سر گرفته شد و تروریست های ببرهای تامیل به دست داشتن در قتل راجیو گاندی در ۱۹۹۱ و راناسینگه پر ماداسا، رئیس جمهور سری لانکا، متهم شدند. در اوایل ۱۹۹۵، با روی کارآمدن دولت جدید باندارانایکه، آتش بسی سه ماهه با ببرهای تامیل برقرار شد. اما از میانۀ ۱۹۹۵ دولت برای بیرون راندن ببرهای تامیل از شبه جزیرۀ جفنا تهاجم نظامی دیگری ترتیب داد که منجر به برپاشدن مقر جدید ببرهای تامیل در کیلینوچّی شد. از ۱۹۸۳ جنگ داخلی سری لانکا به سبب مداخلۀ ادواری جبهۀ آزادی بخش خلق، که جنبش مارکسیستی سینهالی های تندرو بود، پیچیده تر شد و به کشته شدن بیش از ۵۰هزار تن و ویرانی اقتصاد سری لانکا انجامید. در ژانویۀ ۱۹۹۸، درپی بمب گذاری ببرهای تامیل در بنای مقدس بودایی های سری لانکا در کَندی، این جنبش غیرقانونی اعلام شد. ببرهای تامیل سرانجام پس از سال ها درگیری در ۲۰۰۸ شکست خوردند و تسلیم شدند.
(یا: ببرهای آزادی بخش تامیل ئیلام) جنبشِ چریکی جدایی طلب، پایه گذاری شده در سری لانکا در ۱۹۷۵ به دست ولوپیلای پرابهاکاران. پایگاه آن در شمال سری لانکاست و در شبه جزیرۀ جفنا نیز نفوذ بسیاری دارد. جنگ داخلی این جنبش با جامعه و حکومت های اکثریت سینهالی سری لانکا در اواخر دهۀ ۱۹۷۰، با مطرح شدن درخواست هایی برای تشکیل ایالت خودمختار تامیل در شمال و شرق سری لانکا معروف به ئیلام آغاز شد (ئیلام نام تامیلی جزیره ای است که قبلاً سیلان خوانده می شد). از ۱۹۸۳، با مطرح شدن شکایات تامیلی های هندو از تبعیضی که اکثریت سینهالی بودایی سری لانکا در حق آن ها روا می داشت، خشونت های جدایی طلبانۀ ببرهای تامیل شدت گرفت. اعضای اولیۀ ببرهای تامیل را تندروان جوان و تحصیل کرده ای از طبقۀ متوسط تشکیل می دادند، اما در ۱۹۸۷ این جنبش دارای نیروی منظمی حدود ۸ هزار سرباز بود که برخی از آن ها را سازمان آزادی بخش فلسطین در لبنان آموزش داده بود. دولت سری لانکا از نیروی صلح بان هند برای خلع سلاح چریک های تامیل کمک گرفت. درنتیجه، مبارزان ببرهای تامیل به پایگاه های روستایی جدیدی در شرق کشور گریختند. از ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۰ ببرهای تامیل به آتش بسی سیزده ماهه با دولت به توافق رسیدند و پس از خروج نیروهای صلح بان هندی با حکومت مذاکره کردند. اما درگیری ها از ژوئن ۱۹۹۰ از سر گرفته شد و تروریست های ببرهای تامیل به دست داشتن در قتل راجیو گاندی در ۱۹۹۱ و راناسینگه پر ماداسا، رئیس جمهور سری لانکا، متهم شدند. در اوایل ۱۹۹۵، با روی کارآمدن دولت جدید باندارانایکه، آتش بسی سه ماهه با ببرهای تامیل برقرار شد. اما از میانۀ ۱۹۹۵ دولت برای بیرون راندن ببرهای تامیل از شبه جزیرۀ جفنا تهاجم نظامی دیگری ترتیب داد که منجر به برپاشدن مقر جدید ببرهای تامیل در کیلینوچّی شد. از ۱۹۸۳ جنگ داخلی سری لانکا به سبب مداخلۀ ادواری جبهۀ آزادی بخش خلق، که جنبش مارکسیستی سینهالی های تندرو بود، پیچیده تر شد و به کشته شدن بیش از ۵۰هزار تن و ویرانی اقتصاد سری لانکا انجامید. در ژانویۀ ۱۹۹۸، درپی بمب گذاری ببرهای تامیل در بنای مقدس بودایی های سری لانکا در کَندی، این جنبش غیرقانونی اعلام شد. ببرهای تامیل سرانجام پس از سال ها درگیری در ۲۰۰۸ شکست خوردند و تسلیم شدند.
wikijoo: ببرهای_تامیل
