ببردو

لغت نامه دهخدا

ببردو. [ ب َ دَ / دُو ] ( نف مرکب ) که چون ببر دود. تنددو. تندخیز :
شیرگام و پیل زور و گرگ پوی و گورگرد
ببردو آهوجه و روباه عطف و رنگ تاز.
منوچهری.

پیشنهاد کاربران

بپرس