ببر افکن

لغت نامه دهخدا

ببرافکن. [ ب َ اَ ک َ] ( نف مرکب ) افکننده ببر. که ببر شکار کند. که ببررا مغلوب سازد. || پهلوان. دلیر. شجاع.

فرهنگ فارسی

افکننده ببر که ببر را شکار کند

پیشنهاد کاربران

بپرس