( ببانگ آوردن ) ببانگ آوردن. [ ب ِ وَ دَ ] ( مص مرکب ) به صدا درآوردن. ترنین. ( تاج المصادر بیهقی ): ارغا؛ به بانگ آوردن شتر. ( تاج المصادر بیهقی ). اطنان ؛ببانگ آوردن تشت را. ( منتهی الارب ). انباض ؛ ببانگ آوردن زه کمان. ( تاج المصادر بیهقی ). انباح ؛ ببانگ آوردن سنگ. ( تاج المصادر بیهقی ). و رجوع به بانگ شود.
