به پیش اندرون هدیه شهریار
ده اسب و ده استر به زین و ببار.
فردوسی.
|| درختی که بار دارد. که به بار است. بارور. پربار. درختی که بدان میوه باشد. بن میوه دار. باثمر. مثمر. حامل : بیامد بسان درختی ببار
بسی آفرین کرد برشهریار.
فردوسی.
سپاهی ز نام آوران بیشمارسپهبد درختی و آهن ببار.
فردوسی.
بدو گفت برزو که ای شهریارجهان را برآور درختی ببار.
فردوسی.
یکی چون عقیق سرخ یکی چون حدیث دوست یکی چون مه درست ، یکی چون گل ببار.
فرخی.
آن آتشی که گوئی نخلی ببار باشداصلش ز نور باشد فرعش ز نار باشد.
منوچهری.
چون درختان ببارند ز دیدار ولیکن چون بکردار رسد یکسره بیدند و چنارند.
ناصرخسرو.
|| بر درخت. بر شاخه. آن میوه یا گل که برشاخه باشد. میوه نچیده. گل و میوه که بر درخت باشد: دو چشم آهو و دو نرگس شکفته ببار
درست و راست بدان چشمکان تو ماند.
دقیقی.
پرآب خوش و میوه هرسو ببارگل گونه گون گرد او صدهزار.
اسدی.
ای بدان روی دل افروز چو گلنار بباردلم آگنده تر از نار مکن ،گو نکنم.
مسعودسعد.
- ببار بودن ؛ بر درخت بودن. بر شاخه بودن : زنی بود آرایش روزگار
درختی کزو فر شاهی ببار.
فردوسی.
چو گل ببار بود هم نشین خار بودچو در کنار بود خار درنمی گنجد.
سعدی ( طیبات ).