بایوه

لغت نامه دهخدا

بایوه. [ ی ُ وَ / وِ ] ( اِخ ) دهی از دهستان ویسه بخش مریوان شهرستان سنندج در 26 هزارگزی شمال باختر دژ شاهپور. سکنه آن 100 تن ، آب آن از چشمه است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس