بایه کلا

لغت نامه دهخدا

بایه کلا. [ ی ِک َ ] ( اِخ ) از دهات مازندران. ( از ترجمه مازندران و استرآباد رابینو ). در فرهنگ جغرافیایی ایران این نام تحت عنوان بایعکلا و بدین شرح آمده : دهی از دهستان راستوپی بخش سوادکوه شهرستان شاهی در 10 هزارگزی جنوب خاوری پل سفید، سکنه آن 550 تن ، آب آن از چشمه ورودخانه کمرود، محصول آن غلات و لبنیات. و دارای معادن زغال سنگ است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 3 ).

فرهنگ فارسی

از دهات مازندران

گویش مازنی

/baaye kelaa/ روستایی از دهستان قره طغان بهشهر

پیشنهاد کاربران

بپرس