بایه

لغت نامه دهخدا

بایه.[ ی َ / ی ِ ] ( اِخ ) دهی از دهستان دشتابی بخش بوئین شهرستان قزوین. در 24 هزارگزی شمال غربی مرکز بخش ، سکنه آن 200 تن ، آب آن از قنات ، محصول آن غلات ، چغندرقند و انگور است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1 ).

بایه. [ی َ ] ( معرب ، اِ ) پایه. پشتیبان. ( از دزی ج 1 ص 49 ). معرب پایه. || مقام. و رجوع به پایه شود.

فرهنگ فارسی

گویش مازنی

/baayye/ ظرف آب

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] بآیه. ریشه کلمه:
اوی (۴۱۸ بار)
ائی (۳۸۲ بار)
ایی (۶۲۸ بار)
ب (۲۶۴۹ بار)

دانشنامه عمومی

بایه شهری در شهرستان سولنزو در استان بانوا در بورکینافاسوی غربی است و جمعیت آن ۵, ۴۷۸ نفر است.
عکس بایه

بایه (کردستان). بایه روستایی در دهستان ییلاق شمالی از توابع بخش مرکزی شهرستان دهگلان در استان کردستان ایران است بایه ۵۱ نفر جمعیت دارد
عکس بایه (کردستان)

بایه (کمون). بایه ( به فرانسوی: Bayet ) یک کمون در فرانسه است که در آلیه واقع شده است. [ ۱] بایه ۲۲٫۵۸ کیلومتر مربع مساحت دارد و ۲۳۵ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده است.
عکس بایه (کمون)عکس بایه (کمون)عکس بایه (کمون)
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

درگویش تاتی سنخواستی بَدیَه به معنی کاسه است.
بایه هم در معنی ظرف مسی بوده وکسی که بوسیله شمارش تعداد کاسه های آب در آب بخش کارتقسیم آب را انجام می داده، بایه بان ( بی وون ) نامیده می شده است
بایه =بادیه
درزبان کهن لکی و همچنین زبان پرافتخار فارسی واژه ی بادیه به معنای قابلمه می باشد . و درزبان لکی بایه هم تلفظ می گردد به همین معنای قابلمه می باشد .
این یکی شیراست اندر بادیه // وآن یکی شیراست اندربادیه
...
[مشاهده متن کامل]

آن یکی شیراست کآدم میخورد// وآن یکی شیراست کآدم میخورد .
بادیه =دشت ، صحرا ، بیابان .
کلمه ی بادیه به معنای بیبان وصحرا نیز می باشد.

بایه در زبان کهن لکی به معنای قابلمه میباشد.
به چم کاسه کوچک یا پیاله هست در زبان تبری

بپرس