بایه
لغت نامه دهخدا
بایه. [ی َ ] ( معرب ، اِ ) پایه. پشتیبان. ( از دزی ج 1 ص 49 ). معرب پایه. || مقام. و رجوع به پایه شود.
فرهنگ فارسی
گویش مازنی
دانشنامه اسلامی
دانشنامه عمومی
بایه شهری در شهرستان سولنزو در استان بانوا در بورکینافاسوی غربی است و جمعیت آن ۵, ۴۷۸ نفر است.
wiki: بایه
بایه (کردستان). بایه روستایی در دهستان ییلاق شمالی از توابع بخش مرکزی شهرستان دهگلان در استان کردستان ایران است بایه ۵۱ نفر جمعیت دارد
wiki: بایه (کردستان)
بایه (کمون). بایه ( به فرانسوی: Bayet ) یک کمون در فرانسه است که در آلیه واقع شده است. [ ۱] بایه ۲۲٫۵۸ کیلومتر مربع مساحت دارد و ۲۳۵ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: بایه (کمون)
پیشنهاد کاربران
بایه در زبان کهن لکی به معنای قابلمه میباشد.
به چم کاسه کوچک یا پیاله هست در زبان تبری