بایسُنقر میرزا، غیاث الدّین (هرات ۸۰۲ ـ ۸۳۸ق)
بایسُنقر میرزا، غیاث الدّین
شاهزادۀ هنرمند و هنرپرور تیموری ، فرزند شاهرخ میرزا. در ۱۷ سالگی والی طوس و نیشابور و استرآباد بود. در ۸۱۹ق امیر دیوان و مدتی والی تبریز شد. به زبان های فارسی ، عربی و ترکی تسلط داشت و حامی آثار هنری خصوصاً مکتب هرات بود. خطاطی را نزد شمس الدین سلطانی آموخت و کتیبۀ پیش طاق مسجد گوهرشاد را تحریر کرد. دربار بایسنقر محفل شاعران، دانشمندان، خطاطان و نقاشان بود. گویند برای کتابخانۀ نفیس او بیش از ۴۰ خطاط معروف ، به سرپرستی جعفر بایسنقری ، نسخه نویسی می کردند. ترتیب شاهنامه و الحاق مقدمۀ معروف آن ، به دست وی صورت گرفته (۸۲۹ق) و به نام او به شاهنامۀ بایسنقری مشهور شده است .
بایسُنقر میرزا، غیاث الدّین
شاهزادۀ هنرمند و هنرپرور تیموری ، فرزند شاهرخ میرزا. در ۱۷ سالگی والی طوس و نیشابور و استرآباد بود. در ۸۱۹ق امیر دیوان و مدتی والی تبریز شد. به زبان های فارسی ، عربی و ترکی تسلط داشت و حامی آثار هنری خصوصاً مکتب هرات بود. خطاطی را نزد شمس الدین سلطانی آموخت و کتیبۀ پیش طاق مسجد گوهرشاد را تحریر کرد. دربار بایسنقر محفل شاعران، دانشمندان، خطاطان و نقاشان بود. گویند برای کتابخانۀ نفیس او بیش از ۴۰ خطاط معروف ، به سرپرستی جعفر بایسنقری ، نسخه نویسی می کردند. ترتیب شاهنامه و الحاق مقدمۀ معروف آن ، به دست وی صورت گرفته (۸۲۹ق) و به نام او به شاهنامۀ بایسنقری مشهور شده است .