بایزید عثمانی دوم

بایزیدِ عثمانی دوم ( ـ ۹۱۸ق)
هشتمین سلطان (حک: ۸۸۶ـ۹۱۸ق) عثمانی، پسر سلطان محمد فاتح . در پادشاهی پدر، حاکم آماسیه بود و بیشتر اوقاتش را در محیط های ادبی و به تفریح می گذراند. پس از مرگ پدر میان او با برادر کوچک ترش ، جم ، بر سر تاج و تخت جنگ افتاد که سرانجام به پیروزی بایزید انجامید و او با پشتیبانی ینی چری ها به سلطنت رسید (۸۸۶ق). در نخستین لشکرکشی خود، هرزگووین را تصرف کرد (۸۸۸ق)، اما در نبردهایش با ممالیک مصر و شام بر سر کیلیکیه ، موفقیت چندانی به دست نیاورد (۸۹۰ ـ ۸۹۶ق). در ۸۹۷ق برای رویارویی با ونیز به تقویت نیروی دریایی پرداخت و از ۹۰۴ تا ۹۰۹ق در جنگ با این دولت پیروزی هایی به دست آورد. بایزید در سال های پایانی حکومت به گوشه نشینی و عبادت روی آورد، چنان که او را صوفی بایزید می گفتند. سرانجام بر اثر شورش ینی چری ها به نفع کوچک ترین پسرش، سلیم یکم، از سلطنت کنار رفت (۹۱۸ق) و در همان سال در راه دیمه توقه درگذشت و پیکرش را در مسجدی به نام خودش در استانبول به خاک سپردند. پادشاهی واقع بین ، با مطالعه و خوشگذران بود و با گسترش سازمان ینی چری دگرگونی هایی در ساختار حکومتی ایجاد کرد. بناهای فراوانی در استانبول ، ادرنه و آماسیه برپا کرد . دربار او جایگاه ادیبان و شاعران بود. بایزید به ترکی و فارسی شعر می سرود و «عدلی» تخلص می کرد. دیوان سلطان بایزید دوم چاپ شده است (استانبول ، ۱۳۰۸ ق/۱۸۹۱).