بایزید ایلکانی

(یا بایزید جلالی)، چهارمین پادشاه آل جلایر یا ایلکانی (۷۸۴ـ۷۸۶ق)، پسر سوم سلطان اویس جلایر. پس از درگیری میان برادرانش و کشته شدن سلطان حسین ایلکانی به دست سلطان احمد ایلکانی ، از بیم جان نزد عادل آقا، حکمران سلطانیه رفت . عادل آقا او را به سلطنت برداشته و عازم تبریز شد. سلطان احمد از تبریز گریخت و عادل آقا تبریز را تصرف کرد و چون نتوانست آن را حفظ کند به سلطانیه بازگشت و علی ایلکانی را به مقابله با سلطان احمد تحریک کرد. اما علی ایلکانی به دست قرامحمد قورمش کشته شد و سلطان احمد بار دیگر به تبریز آمد. عادل آقا به تبریز لشکرکشی کرد ولی عاقبت مصالحه کردند، به این شرط که آذربایجان از آن سلطان احمد، عراق عجم تحت تصرف سلطان بایزید، و بغداد و عراق عرب را سلطان احمد به شراکت عادل آقا اداره نماید. این مصالحه دوام نیافت و بار دیگر کار دو برادر (بایزید و احمد) به جنگ کشید. این بار به دعوت عادل آقا، شاه شجاع مظفری نیز به یاری بایزید ایلکانی آمد، اما کار به صلح انجامید و دست عادل آقا از امور کوتاه شد و سلطانیه را شاه شجاع برای بایزید گرفت . بایزید بیش از پنجاه روز در آن جا به استقلال فرمانروایی نکرد و به خاطر قتل یکی از امیرانش، امرا از او متوهم و متفرق شدند. سلطان احمد، لشکر به سلطانیه آورد و بایزید را دربند کرد و با خود به تبریز برد.