بایز

لغت نامه دهخدا

بایز. [ ی ِ ] ( ع ص ) بائز. زنده و مرد نیکوحال. ( ناظم الاطباء ). عائش. ( تاج العروس ). || هالک. ( تاج العروس ). و این از اضداد است.

فرهنگ فارسی

زنده و مرد نیکو حال

پیشنهاد کاربران

به نظر من کلمهء � بایزرود � به معنی� رود زنده� است. به همین خاطر به چند روستای دور و بر این رود همیشه جاری و در فصل بهار بسیار خروشان، � بایزرود� می گویند.

بپرس