بایرَکْتارْویچ، فهیم (۱۸۸۹ـ ۱۹۷۰)(Bayraktarvic, Fehim)
ایران شناس بوسنیایی. در ۱۹۱۷ دانشنامۀ دکتری در رشتۀ زبان های شرقی و اسلاو از دانشگاه وین گرفت و در ۱۹۲۵ صاحب کرسی ادبیات جهان در دانشکدۀ فلسفۀ بلگراد شد. از آثارش: رستم و سهراب فردوسی به همراه ۲۴ قسمت شاهنامه (بلگراد، ۱۹۲۸)؛ اشعار پارسی (۱۹۲۶) فیتز جرالد و عمر خیام (بلگراد، ۱۹۲۷)؛ تأثیر شرق بر گوته (۱۹۳۹)؛ حافظ (سارایوو، ۱۹۱۳)؛ غزلیات فارسی گزیده ای از اشعار سعدی (۱۹۲۶)؛ ایران مقصد مسافران و هنگامه جویان بیگانه (بلگراد، ۱۹۳۹)؛ ترجمۀ اشعار فارسی دورۀ ساسانیان نوشتۀ آرتور کریستن سن (بلگراد، ۱۹۳۶ـ۱۹۳۷)؛ خیّام نزد ما (بلگراد، ۱۹۶۴)؛ نگاهی به تاریخ ادبیات فارسی (۱۹۷۹)؛ آثاری از ادبیات نوین فارسی (بلگراد، ۱۹۵۶)؛ میراث ادبیات فارسی (بلگراد، ۱۹۵۸).
ایران شناس بوسنیایی. در ۱۹۱۷ دانشنامۀ دکتری در رشتۀ زبان های شرقی و اسلاو از دانشگاه وین گرفت و در ۱۹۲۵ صاحب کرسی ادبیات جهان در دانشکدۀ فلسفۀ بلگراد شد. از آثارش: رستم و سهراب فردوسی به همراه ۲۴ قسمت شاهنامه (بلگراد، ۱۹۲۸)؛ اشعار پارسی (۱۹۲۶) فیتز جرالد و عمر خیام (بلگراد، ۱۹۲۷)؛ تأثیر شرق بر گوته (۱۹۳۹)؛ حافظ (سارایوو، ۱۹۱۳)؛ غزلیات فارسی گزیده ای از اشعار سعدی (۱۹۲۶)؛ ایران مقصد مسافران و هنگامه جویان بیگانه (بلگراد، ۱۹۳۹)؛ ترجمۀ اشعار فارسی دورۀ ساسانیان نوشتۀ آرتور کریستن سن (بلگراد، ۱۹۳۶ـ۱۹۳۷)؛ خیّام نزد ما (بلگراد، ۱۹۶۴)؛ نگاهی به تاریخ ادبیات فارسی (۱۹۷۹)؛ آثاری از ادبیات نوین فارسی (بلگراد، ۱۹۵۶)؛ میراث ادبیات فارسی (بلگراد، ۱۹۵۸).
wikijoo: بایرکتارویچ،_فهیم_(۱۸۸۹ـ_۱۹۷۰)