بایدوخان

لغت نامه دهخدا

بایدوخان. ( اِخ ) پادشاه ششم از هلاکوئیان. ( ناظم الاطباء ). پسر طرغای بن هلاکوخان و برادرزاده ٔاباقا بود که مدتها بر عراق و بغداد حکومت داشت و بعد از قتل گیخاتو از جمادی الاولی 694 تا ذی القعده 694 هَ. ق. به ایلخانی برگزیده شد ولی غازان خان با اواز در مخالفت درآمد و پس از جنگها و آشتی ها بالاخره به کمک امیرنوروز در حوالی نخجوان دستگیر شد و در 23ذی قعده سال 694 هَ. ق. بقتل رسید. ( از تاریخ مغول عباس اقبال ص 258 ). او شوهر شاه عالم خاتون دختر سیورغتمش بود. ( از تاریخ وزیری چ باستانی پاریزی ص 168 ).و رجوع به تاریخ کرمان ص 155 و 161 و 170 و 175 و فهرست تاریخ مغول اقبال و مرآت البلدان ج 1 ص 393 و تاریخ گزیده ص 533 و 590 و تاریخ عصر حافظ ص 2 و 14 و فهرست تاریخ مبارک غازانی و فهرست حبیب السیر ج 3 شود.

دانشنامه آزاد فارسی

بایْدوخان ( ـ۶۹۴ق)
ششمین پادشاه از سلسلۀ ایلخانیان ایران، پسر تراقای. بعد از کشتن گیخاتوخان به کمک امیر طغاجار، در نزدیکی همدان به سلطنت رسید. در ابتدای سلطنت ، غازان خان ، به یاری امیرنوروز به جنگ وی رفت که به صلح انجامید و بایدو علاوه بر حکومت خراسان ، فارس و عراق را ضمیمۀ قلمرو غازان کرد. بایدو در دورۀ کوتاه زمامداری خود، درصدد احیای یاسای (قانون) چنگیزی برآمد و بر مسلمانان سخت گرفت و صدر جهان را از وزارت عزل کرد. صدر جهان که درصدد توطئه علیه بایدو بود با لشکرکشی مجدد غازان خان به آذربایجان ، به اردوی او پیوست . در این بین امیر طغاجار نیز از حمایت بایدو خودداری کرد و قوای خویش را در اختیار غازان خان قرار داد. بایدو فرار کرد، ولی در نخجوان به اسارت امیرنوروز درآمد و به فرمان غازان کشته شد.

پیشنهاد کاربران

بپرس