بایب. [ ی ِ ] ( اِخ ) گوشه عالم مابین مغرب و شمال ، و این لفظ هندی است. ( آنندراج ). در ماللهند نقطه جهت میان بسجم و اوتر و برابر زحل آمده. ( ماللهند ص 145 و 146 ). وبین شمال و مغرب ( شمال غربی ) محسوب شده است. حمداﷲ مستوفی گوید: حکماء هند بخش ربع مسکون را بصورت سه در سه نهاده اند: بخش جنوبی را دکشن خوانند و آن زمین تازیان است و بخش شمالی را اوتر خوانند و آن ترکان راست و بخش شرقی را بورب خوانند و اهل چین و ماچین راست و بخش غربی را بسجم خوانند قوم مصر و بربر راست وبخش زاویه مابین جنوب و شرق اگنی گویند هندوان راست و بخش زاویه مابین شرق و شمال ایش خوانند قوم ختای و ختن راست و بخش زاویه مابین شمال و غرب بایب گویند اهل روم و فرنگ راست. ( از نزهةالقلوب ج 3 ص 20 ).
