باکی

باکی (استان اوپوله). باکی ( به لهستانی: Bąki ) یک منطقهٔ مسکونی در لهستان است که در گمینا دوبروجنگ واقع شده است. [ ۱]

باکی (شاعر). باکی ( باقی ) ( ۱۵۲۶ - ۱۶۰۰ ) تخلص شاعر ترک عثمانی محمود عبدالباکی ( محمود عبدالباقی ) بود. باکی یکی از بزرگترین مشارکت کنندگان ادبیات ترکیه محسوب می شود و به عنوان Sultânüş - şuarâ ( سلطان شاعران ) در ترکیه شناخته می شود.
باکی در خانواده ای فقیر در قسطنطنیه متولد شد، پدرش در مسجد فاتح، اذان گو بود. پدر و مادر باکی او را برای شاگردی به کارگاه افسار و دهنه سازی فرستاده بودند اما او عموماً از کار در می رفت و به کلاس های مدرسه اسلامی که در آن نزدیکی بود می رفت. به همین دلیل، در نهایت خانواده به او اجازه داد که وارد این کلاس ها شود. باکی دانش آموز خوبی بود و سر کلاس بسیاری از مدرسان معروف زمان شرکت کرد. در همین دوران مدرسه بود که استعداد او در شعر شروع به رشد و شکوفایی کرد. بعد از دوران مدرسه او مدتی به تدریس پرداخت و تعدادی نیز منصب از جمله قضاوت را عهده دار شد. باکی در سال ۱۶۰۰ در استانبول مرد.
باکی همواره به دربار عثمانی، به ویژه در زمان سلطنت سلیمان اول که روابط نزدیکی با او داشت، بسیار نزدیک بود. در دوره سلطنت های بعدی یعنی سلیم دوم و مراد سوم، نیز وی نزدیکی خود به دربار را حفظ کرد و بعضی امور ایالتی را برعهده داشت. او در این دوران توجه و علاقه زیادی هم از طرف عموم و هم از دربار به دست آورد.
باکی در دوران صدر عثمانی زندگی می کرد و همین امر نیز بر روی شعر او تاثیر به سزایی گذاشت. موضوع اصلی اشعار او عشق، شور زندگی و طبیعت بودند. با اینکه هیچ تاثیری از صوفی گری ( به مانند دیگر شعرای عثمانی ) در اشعار وی دیده نمی شود اما مفهوم عشق در شعرهای او از مفهوم صوفیانه آن کاملاً مجزا نیست.
باکی در طول حیات خود تعداد نسبتاً اندکی اثر از خود به جای گذاشت. یکی از مشهورترین آثار او مرثیه ﺣﻀرت سلیمان خان است که از مشهورترین سوگواره های ادبیات ترکیه است.