باکلان گلوسیاه
فرهنگستان زبان و ادب
پیشنهاد کاربران
باکلان گلوسیاه ( نام علمی: Phalacrocorax nigrogularis ) گونه ای باکلان از تیره باکلانان است. رنگ این پرنده سیاه با جلای سبز است و صورتش سفید. این پرنده اغلب از ماهی تغذیه می کند.
باکلان گلوسیاه ۸۰ سانتیمتر طول دارد و آبزی است. جثهٔ آن اندکی کوچکتر از باکلان بزرگ است و منقارش اندکی بزرگتر از سایر باکلان هاست. در فصل تولید مثل در تعدادی از پرهای زیر چشم و گردن، خال های سفید پدیدار می شود. سر، در پرندهٔ بالغ به رنگ بنفش تیره است. در فصل تولید مثل، روتنه پرنده سبز تیرهٔ براق و منقار آن خاکستری تیره می شوند و در انتها و نیم نوک پایین به سبز متمایل می گردند. باکلان های گلوسیاه جوان تر اندکی قهوه ای رنگ هستند و به دلیل نداشتن خال هایی در سینه و شکم، با جوجه باکلان ها اشتباه می شوند.
... [مشاهده متن کامل]
باکلان گلوسیاه اغلب در مناطق نیمه گرمسیر و گرمسیر درون جزایر داخلی دریا زندگی می کند و به صورت گروهی دیده می شود. این پرنده روی ماسه های ساحلی تخم می گذارد. در ایران، در مناطق جنوبی کشور، بومی و به نسبت فراوان است و در جزایر خلیج فارس، همانند جزیره شیدور، تولید مثل می کند.
باکلان گلوسیاه ۸۰ سانتیمتر طول دارد و آبزی است. جثهٔ آن اندکی کوچکتر از باکلان بزرگ است و منقارش اندکی بزرگتر از سایر باکلان هاست. در فصل تولید مثل در تعدادی از پرهای زیر چشم و گردن، خال های سفید پدیدار می شود. سر، در پرندهٔ بالغ به رنگ بنفش تیره است. در فصل تولید مثل، روتنه پرنده سبز تیرهٔ براق و منقار آن خاکستری تیره می شوند و در انتها و نیم نوک پایین به سبز متمایل می گردند. باکلان های گلوسیاه جوان تر اندکی قهوه ای رنگ هستند و به دلیل نداشتن خال هایی در سینه و شکم، با جوجه باکلان ها اشتباه می شوند.
... [مشاهده متن کامل]
باکلان گلوسیاه اغلب در مناطق نیمه گرمسیر و گرمسیر درون جزایر داخلی دریا زندگی می کند و به صورت گروهی دیده می شود. این پرنده روی ماسه های ساحلی تخم می گذارد. در ایران، در مناطق جنوبی کشور، بومی و به نسبت فراوان است و در جزایر خلیج فارس، همانند جزیره شیدور، تولید مثل می کند.
