باکزهر. [ زَ ] ( معرب ، اِ مرکب ) لغت فارسی است به معنی تریاق نباتی و کاف آن در زبان عربی به دال تغییر یافته است. و امروز عرفاً به سنگ معدنی و ماده ٔحیوانی اطلاق میشود که در دل حیوانات پدید می آید. ( از تذکره ضریر انطاکی ص 67 ). و رجوع به پادزهر شود.
