باکَثیر، علی احمد (اندونزی ۱۹۱۰ـ مصر ۱۹۶۹)
شاعر، رمان نویس و نمایش نامه نویس. در ۱۹۳۴، به مصر مهاجرت کرد و تا پایان عمر در آن جا زیست. در دانشگاه قاهره، زبان و ادبیات انگلیسی آموخت. رومئو و ژولیت شکسپیر را به شعر آزاد عربی ترجمه کرد. حاصل کارش متعدّد و متنوّع است. علاوه بر شعر و داستان، بیش از ۳۰ نمایش نامۀ غالباً منظوم نوشته است. تاریخ اوایل اسلام را با نام حماسۀ بزرگ اسلامی: عمر دراماتیزه کرد. در ۱۹۶۲، برای نوشتن داستان قرآنیِ هاروت و ماروت جایزۀ ادبی دولتی گرفت. در میخِ جُحا (۱۹۵۱)، بر پایۀ شخصیت سنّتی جُحا، به اشغال مصر به دست بریتانیا پرداخت. در رمان انقلابی سرخ (۱۹۵۲)، می کوشد راه حل مسائل جهان عرب را بازگشت به اصول اسلام قلمداد کند. در آثارش، اعتقاد به اسلام و موضع ضدّمارکسیستی مشهود است.
شاعر، رمان نویس و نمایش نامه نویس. در ۱۹۳۴، به مصر مهاجرت کرد و تا پایان عمر در آن جا زیست. در دانشگاه قاهره، زبان و ادبیات انگلیسی آموخت. رومئو و ژولیت شکسپیر را به شعر آزاد عربی ترجمه کرد. حاصل کارش متعدّد و متنوّع است. علاوه بر شعر و داستان، بیش از ۳۰ نمایش نامۀ غالباً منظوم نوشته است. تاریخ اوایل اسلام را با نام حماسۀ بزرگ اسلامی: عمر دراماتیزه کرد. در ۱۹۶۲، برای نوشتن داستان قرآنیِ هاروت و ماروت جایزۀ ادبی دولتی گرفت. در میخِ جُحا (۱۹۵۱)، بر پایۀ شخصیت سنّتی جُحا، به اشغال مصر به دست بریتانیا پرداخت. در رمان انقلابی سرخ (۱۹۵۲)، می کوشد راه حل مسائل جهان عرب را بازگشت به اصول اسلام قلمداد کند. در آثارش، اعتقاد به اسلام و موضع ضدّمارکسیستی مشهود است.