باکتر. [ ت َ رَ ] ( اِخ ) نام شهری که یونانیها در مشرق ایران از آن نامبرده اند، این شهر در نزد ارامنه به پهل معروف بود. ویکتور لانگلوا آنرا با باختر ( بلخ ) مطابقت داده است. ( ایران باستان ج 3 ص 2584 ). شهر باختر یا باکترا بقول مورخان قدیم پایتخت این ایالت بود و آنرا قدیم ترین شهر جهان می دانستند و آنرا «مادر شهرها» یا «ام القری » لقب داده بودند، اسم این شهر در اوستا بخذی آمده است. ( از احوال و اشعار رودکی ج 1 ص 151 ). و رجوع به باختر شود.
