باکالیجار. ( اِخ ) لقب چند تن از امرای آل زیار و این صورت برطبق تحقیقات یوستی در «نامهای ایرانی » صورت صحیح کلمه است و ابوکالنجر و ابوکالنجار و باکالنجار و غیر آن همه صورتهای محرف است. بقول یوستی «کالیجار لغت محلی گیلانی است و مشتق از کلمه پهلوی کاریچار میباشد ونظیر آن در فارسی امروز کارزار است. و رجوع به ابوکالنجار و همچنین حاشیه عقد العلی ص 68 و حاشیه تاریخ کرمان چ باستانی پاریزی ص 68 و 73 تا 78 و 433 و حاشیه ص 264 تاریخ بیهقی چ فیاض شود : و بعهدباکالیجار مذهب سبعیان ظاهر شده بود چنانک همه دیلمان سبع مذهب بودند. ( فارسنامه ابن البلخی ص 119 ).
