باچو
لغت نامه دهخدا
باچو. ( اِخ ) یکی از پیکرنگاران فلورانس است و به «باچو دا مونته لوپو» شهرت پیدا کرده. ( 1445 - 1523م. ). ( قاموس الاعلام ترکی ج 2 ).
باچو. ( اِخ ) لقبی است مر شاهان تاتار را. ( آنندراج ). لقب شاهزادگان تاتار. ( ناظم الاطباء ). لقب خانهای تاتار است مثل لفظگرای. ( کذا فی وسیلةالمقاصد ). ( شعوری ج 2 ص 188 ).
باچو. ( اِ ) گهواره. نه نی ( گناباد خراسان ). و در مشهد بانوچ گویند.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید