بأباءه
لغت نامه دهخدا
بأباءة. [ ب َءْ ب َ ءَ ] ( ع مص ) دویدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || بابا گفتن کودک. ( ناظم الاطباء ): بأباء الصبی ؛ گفت کودک بابا، و بأبأه ، و بابابه. ( منتهی الارب ). || گفتن به کسی ، پدرم فدای تو باد. بابی انت و امی گفتن. ( ناظم الاطباء ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید