باوکی

دلیران، شیخ نصرالله خان صیفی بختیاری، جگر گوشه های دلم. موسی خان. ناصری محرابی، وپدران بزرگم. روستای باوکی، ناصرخان بختیاری، پدر کل محراب ، و زکی خان بختیاری پدر بزرگانم. افتخار شیراز مردان بزرگ. شیخ حسین علی ناصری بختیاری،

دارم حاج مهدی نعمتی، نعمت و عباس و مرتضی و علی اکبر نعمتی، مرحوم محمد چهارمحالی، براتعلی چهارمحالی، سلطان حسین صفری وبررادران صفری.

که باوکی جای شیرمردانی نامی وقدمتی به بلندای تاریخ دارد وباتوجه به نام بابک خرمدین قدمتی بالا ترازهفت صدسال دارد وهنوز هم فرزندان بابک باهمان شجاعت صداقت ومهمان نوازی دراین دیارزندگی زیبایی دارند . . . این روستادربیست وهفت کیلومتری الیگودرز واقع شده . . .

لنگ بختیاری می باشد . در باره وجه تسمیه این روستا به نام باوکی اطاع دقیق و مستندی در دست نیست ، ولی از روایات ونقل قولها به چند علت این نامگذاری را میتوان بررسی کرد. 1 - عده ای معتقد هستند که یکی از ساکنان اولیه این مکان ( قدمت آن با استناد به سنگ قبوربه هفتصد سال قبل می رسد ) بچه کوچک خود را به مهربانی وعطوفت وبه گویش محلی بوکی ( یعنی بابای کی هستی ) صدا زده ومن بعد نام این مکان پس از اعلال و به زبان فارسی باوکی نام گرفته است. 2 - عده ی دیگری اعتقاد دارند که این مکان زمانی محل جولان سربازان بابک خرمدین بوده و در اصل نام این مکان بابکی یعنی منسوب به بابک بوده است. 3 - گروهی می گویند در زمانی که ساکنان لرستان به دو گروه لر بزرگ ( بختیاری فعلی ) و لر کوچک ( لرستانی فعلی ) تقسیم بندی شده بود عده ای از بزرگان لر بزرگ معروف به اتابکان لر در این منطقه ساکن بوده و نام باوکی با تغییراتی بر گرفته از اتابکان لر می باشد. البته می توان نتیجه گرفت که نظریه شماره 2 به واقعیت نزدیکتر است