باورهای زندگی پس از مرگ مصر باستان حول مجموعه ای از آیین های متمرکز بود که تحت تأثیر بسیاری از جنبه های فرهنگ مصری قرار داشت. دین مصر باستان یکی از مشارکت کنندگان اصلی بود، زیرا این یک رویه اجتماعی مهم بود که همه مصری ها را به هم پیوند می داد. به عنوان مثال، بسیاری از خدایان مصر باستان در هدایت روح مردگان از طریق زندگی پس از مرگ نقش داشتند. با تکامل نوشتن، آرمان های مذهبی ثبت شد و به سرعت در سراسر جامعه مصر گسترش یافت. تثبیت و شروع این آموزه ها در ایجاد متون زندگی پس از مرگ شکل گرفت که آنچه را که مردگان برای تکمیل ایمن سفر باید بدانند، به تصویر کشیده و توضیح می دادند.
آموزه های مذهبی مصر شامل سه ایدئولوژی زندگی پس از مرگ بود: اعتقاد به دنیای زیرین، زندگی ابدی، و تولد دوباره روح. عالم اموات که به آن دوات ( اسطوره شناسی ) نیز می گویند، تنها یک ورودی داشت که از طریق قبر آن مرده می توان به آن رسید. تصویر اولیه ای که یک روح با ورود به این قلمرو ارائه می شود، راهرویی بود که با مجموعه ای از مجسمه های جذاب، از جمله گونه ای از خدای سر شاهین، حوروس پوشیده شده بود. مسیری که به دنیای اموات طی شده ممکن است بین پادشاهان و مردم عادی متفاوت باشد. پس از ورود، ارواح به خدای برجسته دیگری، ازیریس ارائه شدند. ازیریس فضیلت روح متوفی را تعیین می کند و به کسانی که سزاوار زندگی پس از مرگ هستند اعطا می کند. مفهوم مصری «زندگی ابدی» اغلب به عنوان تولدی نامحدود دیده می شد؛ بنابراین، روح هایی که زندگی خود را زیبا گذرانده بودند به ازیریس هدایت شدند تا دوباره متولد شوند. [ ۲]
برای رسیدن به زندگی پس از مرگ آرمانی، باید تمرین های زیادی در طول زندگی انجام می شد. این ممکن است شامل رفتار عادلانه و پیروی از باورها و اعتقادهای مصر باشد. علاوه بر این، مصری ها بر انجام مراسم پس از پایان زندگی یک فرد تأکید کردند. به عبارت دیگر، این وظیفه زنده ها بود که سنت های نهایی مورد نیاز را انجام دهند تا مردگان بتوانند به سرعت به سرنوشت نهایی خود برسند. در نهایت، حفظ اخلاق مذهبی بالا توسط زنده ها و مردگان، و همچنین پیروی از انواع سنت ها، انتقال آرام تر متوفی به دنیای زیرین را تضمین می کرد.
مصری ها امیدوار بودند که کارهای خود را انجام دهند و سرگرمی های خود را در زندگی پس از مرگ انجام دهند. [ ۳] تصور می شد که رودخانه ها و مناطق طبیعی با خاک حاصلخیز برای کشاورزان در زندگی پس از مرگ وجود داشته باشند، و تصور می شد که نقاشی های روی دیوار مقبره ها از اشیایی مانند قایق ها باعث می شود که در زندگی پس از مرگ برای افرادی که از قبل از آن اشیاء استفاده می کردند جذاب باشد و جلوه داشته باشد. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآموزه های مذهبی مصر شامل سه ایدئولوژی زندگی پس از مرگ بود: اعتقاد به دنیای زیرین، زندگی ابدی، و تولد دوباره روح. عالم اموات که به آن دوات ( اسطوره شناسی ) نیز می گویند، تنها یک ورودی داشت که از طریق قبر آن مرده می توان به آن رسید. تصویر اولیه ای که یک روح با ورود به این قلمرو ارائه می شود، راهرویی بود که با مجموعه ای از مجسمه های جذاب، از جمله گونه ای از خدای سر شاهین، حوروس پوشیده شده بود. مسیری که به دنیای اموات طی شده ممکن است بین پادشاهان و مردم عادی متفاوت باشد. پس از ورود، ارواح به خدای برجسته دیگری، ازیریس ارائه شدند. ازیریس فضیلت روح متوفی را تعیین می کند و به کسانی که سزاوار زندگی پس از مرگ هستند اعطا می کند. مفهوم مصری «زندگی ابدی» اغلب به عنوان تولدی نامحدود دیده می شد؛ بنابراین، روح هایی که زندگی خود را زیبا گذرانده بودند به ازیریس هدایت شدند تا دوباره متولد شوند. [ ۲]
برای رسیدن به زندگی پس از مرگ آرمانی، باید تمرین های زیادی در طول زندگی انجام می شد. این ممکن است شامل رفتار عادلانه و پیروی از باورها و اعتقادهای مصر باشد. علاوه بر این، مصری ها بر انجام مراسم پس از پایان زندگی یک فرد تأکید کردند. به عبارت دیگر، این وظیفه زنده ها بود که سنت های نهایی مورد نیاز را انجام دهند تا مردگان بتوانند به سرعت به سرنوشت نهایی خود برسند. در نهایت، حفظ اخلاق مذهبی بالا توسط زنده ها و مردگان، و همچنین پیروی از انواع سنت ها، انتقال آرام تر متوفی به دنیای زیرین را تضمین می کرد.
مصری ها امیدوار بودند که کارهای خود را انجام دهند و سرگرمی های خود را در زندگی پس از مرگ انجام دهند. [ ۳] تصور می شد که رودخانه ها و مناطق طبیعی با خاک حاصلخیز برای کشاورزان در زندگی پس از مرگ وجود داشته باشند، و تصور می شد که نقاشی های روی دیوار مقبره ها از اشیایی مانند قایق ها باعث می شود که در زندگی پس از مرگ برای افرادی که از قبل از آن اشیاء استفاده می کردند جذاب باشد و جلوه داشته باشد. [ ۳]
