باور دینی

باورِ دینی اعتقاد به واقعیت از جنبه های اساطیری، فراطبیعی، یا معنوی یک دین است. باور دینی متمایز از عمل دینی یا رفتارهای دینی است چنانچه برخی باورمندان به دین آیین مذهبی بجا نمی آورند و برخی از برپا کنندگان آیین مذهبی باور به دین ندارند. باورهای دینی، از ایده هایی منحصر به فرد به دین مشتق شده است، اغلب به وجود، ویژگی و پرستش خدا یا خدایان، مداخله الهی در جهان و زندگی انسان، یا توضیحات وظیفه گرا برای ارزش ها و شیوه هایی بر محور تعالیم مربوط یک رهبر روحانی یا گروه. در مقابل به سایر سیستم های اعتقادی، باورهای دینی معمول مدون است. [ ۱]
مناقشات در مورد باور دینی همچون بقیهٔ واژه ها جای بحث دارد اما شاید به طور خلاصه به توان گفت هر اعتقادی که منشأ دینی داشته باشد باور دینی گفته می شود؛ مانند باور داشتن به اصول دین از قبیل اعتقاد به خدا و معاد و نبوت. [ ۱]