باهی

لغت نامه دهخدا

باهی. ( ع اِ ) خانه خالی بی هیچ چیز. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). بیت ٌ باه ؛ خانه خالی. ( ناظم الاطباء ).

باهی. ( ص نسبی ) منسوب به باه. شهوت انگیز. ( ناظم الاطباء ). که قوت باه زیاد کند. قوت دهنده به باه. ( یادداشت مؤلف ). مهیج باه.

فرهنگ فارسی

خانه خالی و بی چیز است

واژه نامه بختیاریکا

از گونه های خیش ها؛ متناسب با خاک گرمسیر از این گونه خیش بیشتر استفاده می شود؛ از قطعات خیش دستی و چوبی

پیشنهاد کاربران

بپرس