باهِلی، ابونصر احمد ( ـ۲۳۱ق)
ادیب، نحوی، لغوی و نویسندۀ عرب. نزد اصمعی تلّمذ کرد و سپس به روایت و شرح آثار او همت گماشت. او از آراء مکتب بصره متابعت می کرد. باهلی بنابه دعوت خصیب بن سلم (ح ۲۲۰ق) به اصفهان عزیمت کرد و آثار اصمعی و گزیده هایی از اشعار جاهلی و اسلامی را در آن جا بازخواند. برخی از آثار وی عبارت اند از الابل؛ الطیر (در ۳ جلد)؛ شرح دیوان ذی الرمه؛ ادبیات المعانی؛ الاجناس (در ۲ جلد).
ادیب، نحوی، لغوی و نویسندۀ عرب. نزد اصمعی تلّمذ کرد و سپس به روایت و شرح آثار او همت گماشت. او از آراء مکتب بصره متابعت می کرد. باهلی بنابه دعوت خصیب بن سلم (ح ۲۲۰ق) به اصفهان عزیمت کرد و آثار اصمعی و گزیده هایی از اشعار جاهلی و اسلامی را در آن جا بازخواند. برخی از آثار وی عبارت اند از الابل؛ الطیر (در ۳ جلد)؛ شرح دیوان ذی الرمه؛ ادبیات المعانی؛ الاجناس (در ۲ جلد).
wikijoo: باهلی،_ابونصر_احمد_(_ـ۲۳۱ق)