بانیر - د - لوشون ( به فرانسوی: Bagnères - de - Luchon ) که لوشون نیز خوانده می شود، یکی از کمون های فرانسه است که در دپارتمان اوت - گارون در ناحیهٔ اکسیتنی در جنوب غربی فرانسه واقع شده است. بانیر - د - لوشون ۵۲٫۸۰ کیلومتر مربع مساحت و ۲٬۵۷۴ نفر جمعیت دارد و ۶۳۰ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده است.
بانیر - د - لوشون در مرز اسپانیا و در ۵۰ کیلومتری جنوب غرب سن گودن در انتهای یکی از شاخه های راه آهن جنوبی در کوهپایهٔ پیرنهٔ مرکزی قرار دارد. کوه های لوشون در جنوب، باعث شده اند که راهی به سوی اسپانیا وجود نداشته باشد.
ایستگاه راه آهن لوشون، ایستگاه پایانی راه آهن مونترژو به گوردان - پولینیان و لوشون است و از مونترژو به تولوز متصل می شود. در روزهای پایانی هفته یک قطار شبانهٔ مستقیم از لوشون به پاریس برقرار می شود. در سال ۱۹۹۳ تله کابینی ساخته شده است که لوشون را به سوپربانیر متصل می کند.
لوشون در اقلیم خشک واقع شده است. دمای هوا در زمستان بین ۱۰ - تا ۱۰ درجه و در تابستان بین ۱۰ تا ۳۵ درجه سلسیوس متغیر است. منطقه بانیر - د - لوشون بسیار بادخیز است و تلاقی بادهای خشک شمالی و بادهای مرطوب جنوبی گاه منجر به تشکیل طوفان در دره می شود.
شواهد سکونت انسان از دوران نوسنگی در این منطقه قابل مشاهده است. [ ۱] در سال ۷۶ پیش از میلاد پومپه پس از بازگشت از یک لشکرکشی در اسپانیا در این منطقه توقف کرد و با گردآوری قبایل کُنوِن شهر تازه ای به نام لوگدونوم کُنوِناروم را بنا نهاد. یکی از سربازانش که دارای بیماری پوستی بود، در آب های گرم لوشون غوطه ور شد و پس از ۲۱ روز درمان شد. در سال ۲۵ پیش از میلاد تیبریوس سه استخر ساخت و حمام های آب گرم را ایجاد کرد که شعار آن ها این بود: «حمام های لوشون پس از حمام های ناپل بهترین هستند. »
هجوم گوت ها و ویزیگوت ها باعث مهاجرت مردم به مناطق بالاتر شد. شارلمانی و گستون سوم اختیاراتی به منطقه دادند و آن را تبدیل به مرزنشین کردند. جنگ صد ساله و جنگ دینی اثر قابل توجهی بر منطقه نداشتند و مردم وفادار به کاتولیک ماندند.
رسیدن راه آهن در سال ۱۸۷۳ و ساخت کازینو در سال ۱۸۸۰ باعث افزایش محبوبیت شهر شد. از زمان تأسیس تور دو فرانس لوشون به عنوان یکی از مراحل اصلی تور شناخته شده است. افتتاح هتل کوهستانی سوپربانیر در سال ۱۹۲۲ و اتصال آن به شهر با یک تله کابین، موقعیت شهر را به عنوان یکی از پایگاه های ورزش های زمستانی تثبیت کرده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبانیر - د - لوشون در مرز اسپانیا و در ۵۰ کیلومتری جنوب غرب سن گودن در انتهای یکی از شاخه های راه آهن جنوبی در کوهپایهٔ پیرنهٔ مرکزی قرار دارد. کوه های لوشون در جنوب، باعث شده اند که راهی به سوی اسپانیا وجود نداشته باشد.
ایستگاه راه آهن لوشون، ایستگاه پایانی راه آهن مونترژو به گوردان - پولینیان و لوشون است و از مونترژو به تولوز متصل می شود. در روزهای پایانی هفته یک قطار شبانهٔ مستقیم از لوشون به پاریس برقرار می شود. در سال ۱۹۹۳ تله کابینی ساخته شده است که لوشون را به سوپربانیر متصل می کند.
لوشون در اقلیم خشک واقع شده است. دمای هوا در زمستان بین ۱۰ - تا ۱۰ درجه و در تابستان بین ۱۰ تا ۳۵ درجه سلسیوس متغیر است. منطقه بانیر - د - لوشون بسیار بادخیز است و تلاقی بادهای خشک شمالی و بادهای مرطوب جنوبی گاه منجر به تشکیل طوفان در دره می شود.
شواهد سکونت انسان از دوران نوسنگی در این منطقه قابل مشاهده است. [ ۱] در سال ۷۶ پیش از میلاد پومپه پس از بازگشت از یک لشکرکشی در اسپانیا در این منطقه توقف کرد و با گردآوری قبایل کُنوِن شهر تازه ای به نام لوگدونوم کُنوِناروم را بنا نهاد. یکی از سربازانش که دارای بیماری پوستی بود، در آب های گرم لوشون غوطه ور شد و پس از ۲۱ روز درمان شد. در سال ۲۵ پیش از میلاد تیبریوس سه استخر ساخت و حمام های آب گرم را ایجاد کرد که شعار آن ها این بود: «حمام های لوشون پس از حمام های ناپل بهترین هستند. »
هجوم گوت ها و ویزیگوت ها باعث مهاجرت مردم به مناطق بالاتر شد. شارلمانی و گستون سوم اختیاراتی به منطقه دادند و آن را تبدیل به مرزنشین کردند. جنگ صد ساله و جنگ دینی اثر قابل توجهی بر منطقه نداشتند و مردم وفادار به کاتولیک ماندند.
رسیدن راه آهن در سال ۱۸۷۳ و ساخت کازینو در سال ۱۸۸۰ باعث افزایش محبوبیت شهر شد. از زمان تأسیس تور دو فرانس لوشون به عنوان یکی از مراحل اصلی تور شناخته شده است. افتتاح هتل کوهستانی سوپربانیر در سال ۱۹۲۲ و اتصال آن به شهر با یک تله کابین، موقعیت شهر را به عنوان یکی از پایگاه های ورزش های زمستانی تثبیت کرده است.
wiki: بانیر د لوشون