بانک بین المللی بازرگانی و اعتبار (Bank of Commerce and Credit International)
بانکی بین المللی، تأسیس شده در ۱۹۷۲. در ۱۹۹۰ این بانک ۶۹ شعبه در کشورهای مختلف، ۱۵میلیارد دلار امریکایی سپرده و ۲۰ میلیارد دلار امریکایی دارایی داشت. در ژوئیۀ ۱۹۹۱، کشف اسناد تقلب وسیع و سازمان یافته در بانک بین المللی موجب شد که مسئولان، دارایی های بانک را در هفت کشور ضبط کنند و عملیات آن در ۶۲ کشور باقی مانده نیز به تدریج متوقّف شد. تحقیقات بعدی در نیویورک به اعلام جرم جنایی علیه این مؤسسه و چهار واحد مربوط به آن و دستگیری حدود بیست نفر از مدیران بانک بین المللی با توجه به اقرار آنان، در ابوظبی انجامید. بانکداری پاکستانی به نام آقا حسن عابدی این بانک بین المللی را تأسیس کرد و تا ۱۹۸۹ رئیس آن بود. از مارس ۱۹۹۰، شیخ سلطان زاید بن آل نهیان، حاکم ابوظبی، ادارۀ بانک را برعهده گرفت. در ژوئیۀ ۱۹۹۰، پنج تن از مدیران پیشین این بانک بین المللی به اتهام پول شوییو ۳۲میلیون دلار سود حاصل از تجارت کوکائین برای کارتل کلمبیایی مواد مخدّر مدییندر تامپا، فلوریدا، محکوم شدند. به رغم این محکومیت ها و شواهد بعدی دال بر عملکرد فریب کارانۀ بانک بین المللی، این حقیقت که بانک هیچ نوع دفتر مرکزی تحت نظارت حکومتی واحد نداشت، مانعی برای کنترل منظّم و قانونی آن محسوب می شد. دو دفتر مرکزی آن در لوکزامبورگو جزایر کِیمنمستقر بود. این دو دفتر با استفاده از قواعد محرمانۀ بانکی از معافیت های مالیاتی نیز بهره می بردند. در اکتبر ۱۹۹۴، دادگاه فدرال ایالات متحد، سواله ناکوی، رئیس سابق بانک بین المللی را به مناسبت نقشی که در اغفال سرمایه گذاران داشت، به هشت سال زندان محکوم کرد. این محکومیت جدا از چهارده سال محکومیتی بود که در ابوظبی برای او تعیین شده بود. علاوه بر این، ناکوی به پرداخت بیش از ۲۵۰میلیون دلار به سرمایه گذاران امریکایی محکوم شد. در مارس ۱۹۹۴، دولت ابوظبی، که ۷۷ درصد از سهام این بانک ورشکسته را در اختیار داشت، با تخفیف ادعای خود علیه بانک بین المللی و پرداخت۱.۸میلیارد دلار به بستانکاران، با هیئت تسویۀ بانک به توافق رسید، و در دسامبر ۱۹۹۴ نیز دیوان عالیدر لندن این اقدام را تأیید کرد.
بانکی بین المللی، تأسیس شده در ۱۹۷۲. در ۱۹۹۰ این بانک ۶۹ شعبه در کشورهای مختلف، ۱۵میلیارد دلار امریکایی سپرده و ۲۰ میلیارد دلار امریکایی دارایی داشت. در ژوئیۀ ۱۹۹۱، کشف اسناد تقلب وسیع و سازمان یافته در بانک بین المللی موجب شد که مسئولان، دارایی های بانک را در هفت کشور ضبط کنند و عملیات آن در ۶۲ کشور باقی مانده نیز به تدریج متوقّف شد. تحقیقات بعدی در نیویورک به اعلام جرم جنایی علیه این مؤسسه و چهار واحد مربوط به آن و دستگیری حدود بیست نفر از مدیران بانک بین المللی با توجه به اقرار آنان، در ابوظبی انجامید. بانکداری پاکستانی به نام آقا حسن عابدی این بانک بین المللی را تأسیس کرد و تا ۱۹۸۹ رئیس آن بود. از مارس ۱۹۹۰، شیخ سلطان زاید بن آل نهیان، حاکم ابوظبی، ادارۀ بانک را برعهده گرفت. در ژوئیۀ ۱۹۹۰، پنج تن از مدیران پیشین این بانک بین المللی به اتهام پول شوییو ۳۲میلیون دلار سود حاصل از تجارت کوکائین برای کارتل کلمبیایی مواد مخدّر مدییندر تامپا، فلوریدا، محکوم شدند. به رغم این محکومیت ها و شواهد بعدی دال بر عملکرد فریب کارانۀ بانک بین المللی، این حقیقت که بانک هیچ نوع دفتر مرکزی تحت نظارت حکومتی واحد نداشت، مانعی برای کنترل منظّم و قانونی آن محسوب می شد. دو دفتر مرکزی آن در لوکزامبورگو جزایر کِیمنمستقر بود. این دو دفتر با استفاده از قواعد محرمانۀ بانکی از معافیت های مالیاتی نیز بهره می بردند. در اکتبر ۱۹۹۴، دادگاه فدرال ایالات متحد، سواله ناکوی، رئیس سابق بانک بین المللی را به مناسبت نقشی که در اغفال سرمایه گذاران داشت، به هشت سال زندان محکوم کرد. این محکومیت جدا از چهارده سال محکومیتی بود که در ابوظبی برای او تعیین شده بود. علاوه بر این، ناکوی به پرداخت بیش از ۲۵۰میلیون دلار به سرمایه گذاران امریکایی محکوم شد. در مارس ۱۹۹۴، دولت ابوظبی، که ۷۷ درصد از سهام این بانک ورشکسته را در اختیار داشت، با تخفیف ادعای خود علیه بانک بین المللی و پرداخت۱.۸میلیارد دلار به بستانکاران، با هیئت تسویۀ بانک به توافق رسید، و در دسامبر ۱۹۹۴ نیز دیوان عالیدر لندن این اقدام را تأیید کرد.
wikijoo: بانک_بین_المللی_بازرگانی_و_اعتبار