بانورام

رام : 1 - مأنوس، خوگیر، الفت گرفته؛ 2 - ( در قدیم ) موافق، سازگار؛ 3 - شاد و خوشحال، رامی، رامین؛ 4 - ( در قدیم ) ( در گاه شماری ) روز بیست و یکم از هر ماه شمسی در ایران قدیم.
رامبد : ( رام بد / - bod/ ( پسوند نگهبان و مسئول ) ) ، 1 - رئیس رامشگران؛ 2 - آرامش دهنده.
رامش : رامش ( در قدیم ) 1 - شادی و طرب؛ 2 - عیش و خوشی؛ 3 - سرود، نغمه؛ 4 - امن، آسودگی.
رامسین : گونه ی کهنه رامتین به معنی سازنده و نوازنده است. ن. ک. رامتین.
رامبهشت : 1 - آرام بهشت؛ 2 - ( اعلام ) رام بهشت دختر یکی از شهربان های بازرنگ و از دوده ی فرمانروایانی بود که در نیسابه حکومت داشتند. این شهر به مناسبت دیوارهای سپیدی که داشت پس از استیلای اعراب بر فارس نام بیضا را گرفت. چنان که در تاریخ ها آمده است، رام بهشت در زمان خود به زیبایی و دانشداری شهرت داشت و از زنان زبده ی بازرنگ بود.