بانتینگ بزیل

بانْتینگ، بَزیل
بانْتینگ، بَزیل (۱۹۰۰ـ ۱۹۸۵) Bunting, Basilشاعر انگلیسی. اولین بار که اشعارش را در دهة ۱۹۳۰ به چاپ رساند با اقبال مواجه نشد، اما در دهة ۱۹۶۰ از اشعارش استقبال شد و برخی از بهترین آثارش، که غالباً شرح حال خود اوست، پس از ۱۹۶۵ به چاپ رسید. شعر بلندش، بریگفلتس (۱۹۶۶)، در قالب یک سونات و مشحون از تلمیحات تاریخی و شخصی است. بانتینگ در اسکاتسوود آن تین به دنیا آمد و در دانشکدة اقتصاد لندن درس خواند. به سبب مخالفت با جنگ جهانی اول به زندان افتاد و در دو دهة ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ در فرانسه، ایتالیا و امریکا زندگی کرد. پس از جنگ جهانی دوم، خبرنگار فارسی نشریة تایمز بود. در دانشگاه های امریکا و بریتانیا تدریس می کرد و در ۱۹۷۲ رئیس انجمن شعر شد. شدیداً تحت تأثیر ازرا پاوند و لوئیس ژوکوفسکی بود، اما تحت الشعاع شاعرانی نظیر اودن، استفان اسپندر، و لوئیس مک نیس قرار گرفت. ازجمله آثار اوست: اولین دفتر قصاید (۱۹۶۵)، لوکئویتور (او سخن می گوید) (۱۹۶۵)، دو شعر (۱۹۶۷)، و دیوان اشعار (۱۹۶۸).