بان چیانگ

بان چیانگ ( تای: บ้านเชียง، تلفظ  bâ:n tɕʰīa̯ŋ ) یک مکان باستان شناسی مشهور در منطقه نونگ هان، استان اودون ثانی، تایلند است. این سایت که در سال ۱۹۶۶ کشف شد، به دلیل سفالهای جذاب با رنگ قرمز، بازخوردهای گسترده ای را به خود جلب کرد. هنگامی که وزارت دادگستری ایالات متحده یک پرونده مهم را در مورد قاچاق آثار باستانی بان چیانگ ایجاد کرد، توجه بین المللی بیشتری به دست آورد. این مکان در سال ۱۹۹۲ به فهرست میراث جهانی یونسکو در تایلند اضافه گردید.
در طی اولین کاوش علمی رسمی در سال ۱۹۶۷، چندین اسکلت به همراه هدایای مزار از جنس برنز کشف شد. قطعاتی از جنس برنج نیز یافت شده است که منجر به این عقیده می شود که مهاجران عصر برنز احتمالاً کشاورز بودند. قدیمی ترین قبرهای این مکان شامل آثار باستانی برنزی نیست و از این رو از فرهنگ دوران نوسنگی است. جدیدترین قبرها مربوط به عصر آهن است. سفال ها و گلدان های این سایت در حال حاضر در موزه های سراسر جهان از جمله موزه f Indr Indische Kunst در برلین و موزه بریتانیا در لندن یافت می شوند. [ ۱]
این سایت غالباً «محل گورستان» نامیده شده است، اما تحقیقات اخیر حاکی از آن است که درگذشتگان واقعاً در جوار یا زیر منازل دفن شده اند. این عمل دفن مسکونی نامیده می شود. [ ۲]
اولین داده های باستانی با استفاده از تاریخ گذاری گرماتابی منجر به محدوده ای از ۴۴۲۰ قبل از میلاد تا ۳۴۰۰ پیش از میلاد می شود که این سایت را به اولین فرهنگ قدیمی عصر برنز در جهان تبدیل می کند. با این حال، با کاوش های ۱۹۷۴–۱۹۷۵، مواد کافی برای تاریخ گذاری رادیوکربن، که منجر به تاریخ اخیر شد، در دسترس قرار گرفت. اولین قبر در حدود سال ۲۱۰۰ قبل از میلاد و آخرین مورد در حدود ۲۰۰ میلادی بوده است. همان طور که توسط سنگهای قبرستانی و قطعات برنز مشهود است ساخت برنز در حدود سال ۲۰۰۰ پیش از میلاد آغاز شد. [ ۳] اشیاء برنز شامل دستبند، حلقه، پابند، سیم و میله، نیزه، محور و آبراه، قلاب، تیغه و زنگ های کوچک است.
تاریخ ۲۱۰۰ قبل از میلاد از فیتولیت های برنج از داخل یک گلدان در پایین ترین قبر به دست آمد. تعیین نتایج به دست آمده با استفاده از آمار بیزی OxCal 4. 0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است، و نتایج نشان می دهد که استقرار اولیه بان چیانگ در حدود ۱۵۰۰ قبل از میلاد با انتقال به عصر برنز در حدود ۱۰۰۰ پیش از میلاد صورت گرفته است. [ ۴] [ ۵]