بان سوله

لغت نامه دهخدا

بان سوله. [ ل ِ ] ( اِخ ) دهی است از بخش گوران شهرستان شاه آباد که در 32 هزارگزی شمال باختر گهواره و 7 هزارگزی آئینه وند واقع است. ناحیه ایست کوهستانی و سردسیر و دارای 450 تن سکنه. آب آنجا از چشمه تأمین میشود. محصول عمده آن غلات و لبنیات و شغل مردمش زراعت و گله داری است. ساکنین آن از تیره تفنگچی هستند و در پنج آبادی کوچک نزدیک بهم سکونت دارند و به این اسامی خوانده میشوند: بانسوله کلبعلی ، بانسوله نام خواست ، بانسوله حاتم ، بانسوله ملک علی و بانسوله شیراز. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس