بامیکان

لغت نامه دهخدا

بامیکان. ( اِخ ) تلفظ کهن بامیان. ناحیتی است میان غور و غزنه و کابل. ( حاشیه پورداود بر ج 2 یشت ها ص 326 ):بلخ رود از کوه اپارسن به بامیکان می آید. ( حاشیه پورداود بر ج 2 یشت ها ص 326 ). و رجوع به بامیان شود.

پیشنهاد کاربران

سقف جهان ، بام دنیا
بامیکان یا سقف متوسط و نام ولایت بامیان در افغانستان هم از همین گرفته شده است.

بپرس