باموال

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
ب (۲۶۴۹ بار)
مول (۸۶ بار)

آنچه انسان مالک شود. در قاموس و اقرب گفته: «اَلْمالُ مامَلَکْتَهُ مِنْ‏کُلِ شَیْ‏ءٍ» و نیز گفته‏اند مال در نزد اهل بادیه چهارپایان است، «مال» مذکر و مونث هر دو آید گویند «هُوَمالٌ» و «هِیَ مالٌ». . مقابله‏مال بابنون نشان می‏دهد که مراد از مال متاع دنیا است و آنگاه که گوییم: . نسبت حقیقی است که متاع دنیا دراصل مال خداست. . راغب گوید: مال را از آن مال گویند که پیوسته مائل و زائل است (از این گروه به آن گروه میل می‏کند) و از این جهت عرض خوانده شده (که عارضی است و دوام ندارد) و بر این است قول آنکه گفته «اَلْمالُ قَحْبَةٌ تَکُونُ یَوْماً فی بَیْتِ عَطَّارٍ وَیَوْماً فی بَیْتِ بَیْطارٍ». مال مانند زن زناکاری است، روزی درخانه عطار و روزی درخانه جراح است. . ظاهرا مراد از زینت اثاث البیت وذکر اموال ذکرعام بعد ازخاص است و اینکه بعضی زینت را خوش قیافه بودن گفته‏اند درست نیست . * . در این آیه مراد از «اَمْوالَکُمْ» ظاهرا اموال سفهاء است ولی نسبت آن به ضمیر «کُمْ» از آن است که سفه مثل مجنون محجور و ممنوع التصرف است. باید بامالش او را اداره کرد و طعام و پوشاک داد، در اینصورت مال، مال عقلا است ،مال کسانی است که طریق کسب و خرج آن را می‏دانند. در المیزان گفته: مراد از اموال در حقیقت اموال سفهاء است به نوعی از عنایت به اولیاء سفهاء نسبت داده شده است. بعضی‏ها آنرا اموال دیگران دانسته وگفته‏اند: مراد از آیه آن است که انسان مال خویش را به سفهاء و اطفال ندهد بلکه اگر واجب النفقه‏اند به آنها کسوت و طعام بدهد ولی ظاهرا مراد معنای اول است.