باملاحت
لغت نامه دهخدا
پیشنهاد کاربران
باملاحت ؛ نمکین. بانمک :
شعر او چون طبع او هم بی تکلف هم بدیع
طبع او چون شعر او هم باملاحت هم حسن.
منوچهری.
چون یوسف خوب روی و چون موسی نیکوخوی و چون عیسی باصباحت و چون محمد باملاحت. ( تاریخ غازان ص 6 ) . || نوعی از لون آدمی که مایل به سیاهی باشد چون در این قسم رنگ یک گونه تابشی و لمعان می باشد که طبیعت ادراک خوبی و کیفیت آن رامطبوع و مرغوب می دانند لهذا به لحاظ مرغوبیت آن را به نمکینی صفت کردند. ( غیاث ) ( آنندراج ذیل ملاحة ) . || بی نهایتی کمال الهی که هیچکس به نهایت اونرسد. ( فرهنگ اصطلاحات عرفانی سجادی ) .
... [مشاهده متن کامل]
شعر او چون طبع او هم بی تکلف هم بدیع
طبع او چون شعر او هم باملاحت هم حسن.
منوچهری.
چون یوسف خوب روی و چون موسی نیکوخوی و چون عیسی باصباحت و چون محمد باملاحت. ( تاریخ غازان ص 6 ) . || نوعی از لون آدمی که مایل به سیاهی باشد چون در این قسم رنگ یک گونه تابشی و لمعان می باشد که طبیعت ادراک خوبی و کیفیت آن رامطبوع و مرغوب می دانند لهذا به لحاظ مرغوبیت آن را به نمکینی صفت کردند. ( غیاث ) ( آنندراج ذیل ملاحة ) . || بی نهایتی کمال الهی که هیچکس به نهایت اونرسد. ( فرهنگ اصطلاحات عرفانی سجادی ) .
... [مشاهده متن کامل]