بام کسی به کیوان رسیدن

بام کسی به کیوان رسیدن یا بام کاشانه کسی بر فلک بودن و یا بام برفلک بودن ؛ کنایه ازترقی کردن ، کاخ و مستقر او سر به آسمان سودن ، با چرخ پهلو زدن و رفعت و جاه جلال یافتن است. دستگاه و حشمت و جاه یافتن :
نگوید کس که ناکس جز به چاهست
اگر چه برشود بامش به کیوان.
ناصرخسرو.