بام غلطان

لغت نامه دهخدا

بام غلطان. [ غ َ] ( اِ مرکب ) بام غلتان. بام گلان. سنگ گردی که به روی بام غلطانند. ( ناظم الاطباء ). پاره سنگی است که آنرا استوانه ای شکل تراشند و در دو سر آن فرورفتگی ایجاد کنند تا دو سر قطعه آهن منحنی در آن دو فرورفتگی قرار گیرد و باکشیدن آن قطعه آهن که متصل به سیم یا ریسمانی است ، سنگ بگرد خویش در حرکت آید و گل اندود نیم خشک یا قشر گلین سقف را در هم کوبد و هموار سازد و سخت کند تا آب باران بدرون سقف نتواند شد و سوی ناودان دود و از آن فرود آید. غلطک. لوغ. ( فرهنگ نعمة اﷲ ).
- مثل بام غلطان ؛ در مثل کسی را گویند که چاق و فربه و کوتاه باشد، بخصوص در زن. ( یادداشت مؤلف ).

پیشنهاد کاربران

بپرس