بالین پرستنده

لغت نامه دهخدا

بالین پرستنده. [ پ َ رَ ت َ دَ / دِ ] ( نف مرکب ) خدمتکار. ( آنندراج ). بالین پرست. ( فرهنگ نظام ) :
چو بالین پرستنده شد نرم گوی
ازو بیشتر مهربانی مجوی.
نظامی.
و رجوع به بالین پرست شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس