بالیغ. ( اِ ) بالغ. ظاهراً در ترکی مغولی بمعنی آبادی و شهر است. مرحوم اقبال در تاریخ مغول گوید: پس از آنکه مغول بامیان را زیرو رو کردند آنرا از آن تاریخ ببعد «ماوبالیغ» یعنی آبادی بد نامیدند. ( تاریخ مغول ص 58 ). و خان بالیغ ( شهرخان ) نام پکن است. و رجوع به بالغ و خان بالغ شود.
