باله وند

[ویکی فقه] باله وَنْد، یا بالَوَنْد، بالاوند، از طوایف لر پشتکوه ساکن ناحیه هُلیلان در استان ایلام می باشد.
واژه باله وند از دو بخش «باله » و پسوند نسبت «وند» ترکیب یافته است . باله را نام نیای بزرگ خاندان اسفندیاری و بنیادگذار طایفه باله وند دانسته اند که به صورتهای بلیوند، بالیوند و بالیلوند نیز آمده است .
سازمان ایلی اجتماعی
طایفه باله وند به چند تیره ، و برخی از تیره ها به چند شاخه تقسیم می شوند: محمدامین زکی در کتاب کورد و کوردستان به این طایفه اشاره می کند و شمار جمعیت آنها را ۵۰۰، ۱ تن می داند. در خلاصه تاریخ الکرد و کردستان وی ، باله وند یکی از شاخه های پنجگانه طایفه هلیلانی به شمار آمده است . سلطانی باله وند را نام یک طایفه بزرگ شامل تیره های گوناگون آورده است .
موقعیت جغرافیایی
باله وندها در منطقه هلیلان پراکنده اند. جلگه وسیع هلیلان به طول ۱۲ کم و عرض ۶ کم در طرفین رودخانه سیمره واقع است . طایفه باله وند ساکن در دشت هلیلان پیش تر کوچ رو بودند و برای ییلاق و قشلاق به تپه های اطراف و یا دو طرف دشت کوچ می کردند. از آن جا که فاصله ییلاق و قشلاق این منطقه کوتاه بود، باله وندهای هلیلان همه یکجانشین شدند و کوچ را رها کردند. گروهی از باله وندهای منطقه زردلان که گرمسیر هلیلان است ، اسکان یافته اند. این گروه که حدود ۴۹۲ خانوارند، تا ۱۳۷۷ش کوچ می کرده اند (که شمار آنان را در ۱۳۶۶ش ۶۰۹ خانوار آورده است ).
شغل و جمعیت
...